هدایت به بالای

همیشه به گذشته افتخار میکنم چون ریشه این درخت از اون روزای طاهره و پاکه

 خلاصه که ساده بگم : دهاتیم ...

اگه لبهای تو تشنست دل تو شبیه دریاست

تو چیکار کردی که آبم شده مدیون تو عباس

واسه ی کشتی عالم شده ناخدا ابوالفضل

دل دریا خون انگار یکی گفته یا ابوالفضل

یا ابوالفضل

یا ابوالفضل

دو تا چشماش به بیابون نگران در انتظاره

واسه سالار شهیدا یه نفر خبر میاره

یه علمدار و آوردن مثل قرص ماه خونی

قد سروش و شکستن نمی دونی نمی دونی

یه علمدار و آوردن که دیگه نفس نداره

مثه عباس قیافش ولی دوتا دست نداره

یا ابوالفضل

یا ابوالفضل

دلم برات تنگ شده دارم دیوونه میشم

تا وقتی که نبینمت آروم نمیشم

بین ما هر دیواری باشه بر می دارم

فاصله عُمرم که باشه کم نمیذارم

بغض ترانه و دلم هر دو شکسته

چشام به در منتشر نگات نشسته

باور نمی کنم فراموشت شدم من

گواه دلتنگی من ترانه هامَن

تو که بودی و هستی و موندی همیشه کنارِ ترانه ی من

واسه  موندن و خوندن از عشق و ستاره شدی بهانه ی من

دیگه نه،نمیخوام که ببینم نیستی پیشَم

دیگه خنده ی زورکی سخته برام،راضی نمیشم

دیگه دوری تو مثِ سَمه چرا نمی فهمی

نذار حس کنم عاشقِ من نیستی و بی رحمی

دیگه بی پر و بالی برده امونم،جونم

دیگه خنده ی زورکی سخته گلم،نمی تونم

بارِ دوریتُ عمریه هیچی نگفتم،بُردم

دیگه خسته شدم بس که توو خلوت شب مُردم

تو که بودی و هستی و موندی همیشه کنارِ ترانه ی من

واسه  موندن و خوندن از عشق و ستاره شدی بهانه ی من